28 Mayıs 2011 Cumartesi

ben küçükken...

Aylin bana çok eğlenceli bir mim yollamış; 


"Ben küçükken..."


Ben küçükken, annemler bana Barbie bebek evi alsın diye uykumda sayıklama numarası yapardım.

Ben küçükken, çocuklu misafirler geleceği zaman odamın kapısını kilitleyip önünde ağlardım, gelip dağıtacaklar diye...

Ben küçükken, her yere sürüklediğim oyuncak bir köpeğim vardı. Annemler gerçeğini almayınca onu gerçeği yerine koymuştum. Denize, pikniğe, misafirliğe onunla giderdim. Hatta o kadar benimsemiştim ki onu; insanlar gerçek olduğuna inansın diye telefonu açtığımda önce havlar sonra "alo" derdim :)))) Bi gün annem çamaşır suyuyla yıkayınca tüyleri döküldü, benim için öldü. 
Yerine hiçbir şey koyamadım :(

Ben küçükken, bir dönem apartman görevlisi çöpleri toplamaya geldiğine "Onlar bizim çöpümüz, alamazsın!" diyip ağlayacak kadar cimri; bir dönemse her şeyimi başkalarına dağıtıp insanları hayrete düşürecek kadar cömerttim :)

Ben küçükken, yalnız kalıp korktuğumuzda; dua etmeyi biliyor musun dediğimde bilmiyorum diyen arkadaşıma, 
"Ben biliyorum ama o yalnızca beni korur..." diyecek kadar bencildim :)

Ben küçükken, dayıma aşıktım. O yüzden yengemden hiç hoşlanmazdım.

Ben küçükken, kollukları ayaklarıma takıp denizde tepetaklak olmuştum. Neyseki kurtardılar :)

Ben küçükken, annemler bana yemek yiyip çişini yapan bebek almadığı için; oyuncak bebeğimin ağzına ve çiş yaptığı yerine :) delik açıp içine pipet yerleştirmiştim. Ama mama diye verdiğim su eklem yerlerinden çıkıca kollarının ve bacaklarının etrafını bantlamak zorunda kalmıştım :)

Ben küçükken, sakızları yuttuğum için annem; içinde sakız ağacı çıkacak
derdi. Ben de o sakızlar paketli mi olacak yoksa çiğnenmiş mi diye düşünür dururdum :)

Ben küçükken, herkesin arkasından ağlar, peşlerine takılır, gider onlarda kalırdım. Gece de uyanıp annemi isterdim. 
Gecenin bir yarısı eve taşındığım çok olmuştur.

Ben küçükken, yine teyzemin arkasından ağlamış sonunda onlara gitmiş ama gece yine ağlamıştım. Teyzemin üzüldüğünü görünce de " Ben gündüzleri melek geceleri şeytan olurum" diye savunmamı yapıştırmıştım :)

Ben küçükken, kardeşimin cinsiyetinin değişebileceğine inanmıştım.
Doktor; "Kardeşin erkek ama istersen değiştirelim doğmadan" dediğinde çok sevinmiştim :)

Ben küçükken, "pilot"un birleşik kelime olmadığına bir türlü ikna olmazdım:
 pil+ot işte! Kim demiş olmaz diye :)))

Ben küçükken, annem saçlarımı kısa kestirdiğinde kafamdan geçirdiğim kazağı ters çevirip saç yapardım ve buna inanırdım, başkalarının da inanmasını beklerdim.


Ben küçükken, hep kahküllerim vardı. Annem kesmezse ben keserdim, kırpılmış koyunlara dönerdim :)

Ben küçükken, gece yarısı uyanıp yataş puffy yorgan ve brezilya dizilerinin yakışıklısı Luiz Fernando'yu istiyorum diye hüngür hüngür ağlardım. 
Babam uyku sersemi ne istediğimi anlamadığı için anneme; "Ver ne istiyosa, ağlatma çocuğu" derdi... 
Zavallı annem gülsün mü ağlasın mı :)))

Ben küçükken, Fenerbahçe ordu evinin merdivenlerine aşık olduğumu söylerdim.

Ben küçükken, annem bana hüzünlü şarkılar söylerdi ben de ona sarılıp ağlardım. Bana kızdığındaysa ben ona şarkı söyleyip popomu sallardım, o da dayanamaz gülerdi :)))

Ben küçükken hakkaten bi acayipmişim şimdi daha iyi anladım.


Merak ediyorum Beste,  Deli Anne ve Esracım küçükken neler yaparmış :)

3 yorum:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...