Bir trafik var içimde… Öyle ki başlangıcı zor, devamı karmaşık, ötesi düşünülmemiş…
Yola çıkarken gelir ya bir huzursuzluk insanın üzerine ara ara… Hele ki belli değilse nereye gideceğin, gitmek isteyip istemediğin, gittiğin yerde seni bekleyenenin kim olduğu, ne olduğu... O zaman huzursuzluk daha bi boğar insanı.
Ama niyetin bellidir az çok… Bi taraf daha ağır basar; gitmek istersin gözünü karartıp ya da kalmayı seçersin huzursuz ama risksiz…
Gitmeyi seçersen yeni bir süreç başlar senin için. Daha heyecanlı, daha meraklı, daha belirsiz ve daha hızlı…
Işte trafiğe çıkmışsındır artık, akıp gidersin içinde… Bazen daralır boğulursun, bazen için içine sığmaz kıpır kıpır olursun… Trafiğin en yoğun anında, kendini kalabalıklar arasında bulursun.
Dönmek istesen dönemezsin. Hem yol almışsındır hem kendine yeni tatlar katmışsındır. Gitmek istesen son sürat, bi yere toslayacağından korkarsın…
Ama trafiğe güven duyulmaz diye bir şey yok ki… Güvenebilirsin de trafiğe, hatta güvenmelisin de… Bir şey olacak mı korkusuyla çıkılmaz ki yola…
Bakarsın içinde yeşil bir ışık yanar, sana yeni yollar açar. Güven verir, yürür gidersin ardına bakmadan.
Bazen sarı yanar, durur düşünürsün, ikazdır. Ne var ki bunda! Hata da yaparsın...
Iyidir sarı…
Vakit verir, fırsat verir, dank ettirir. Oturur çözersin, anlar, bilirsin.
Sen yeterki iyi bak! Kırmızılar bile güzeldir... Durur dinlenirsin, gidenlere yol verirsin ama fazla yakalanmamaya bak çünkü vakit kaybedersin ;)
wuhuuuu! çok mesajlı bir yazı olmuş, vallahi de süper olmuş :))))
YanıtlaSilDurur dinlenirsin, gidenlere yol verirsin ama fazla yakalanmamaya bak çünkü vakit kaybedersin ;)
YanıtlaSilbayıldımmm bunaaaa ;)))))
mersi efendimmmmm :))))
YanıtlaSil