pencere

garip diil mi... 
bitmiş bitmiştir ama içinden çıkmaz insanın. 

bazen bi cam tıklaması şimşekler çaktırır insan yüreğine... 

o küçücük kalbe binbir çeşit duyguyu nasıl sığdırır insan ve beyin denen şey ne hain bi gardiyandır ki bütün anıları tek bi ıslıkla toplar, getirir, serer gözünün önüne... 

zaman geçip gidiyor. her şey ama her şey yaşandığıyla kalıyor... ne denir ki şimdi buna... 

geçmişin anılarını teşekkürle saklayıp, daha güzellerini umutla çağırmaktan başka ne gelir elden...